Transport drogowy może być realizowany nie tylko na terenie Polski lub Unii Europejskiej ale także i w innych krajach świata. W każdym przypadku jest on regulowany odpowiednimi przepisami, w tym rangi międzynarodowej. Czy konwencja AETR mieści się w tym zakresie? Patronem merytorycznym artykułu jest JCZ Kancelaria Radców Prawnych Bydgoszcz.
Konwencja AETR
Skrót nazwy konwencja AETR pochodzi od francuskiej nazwy Accord Européen sur les Transports Routiers i dotyczy regulacji prawnych stosowanych w przypadku transportu międzynarodowego realizowanego na arenie międzynarodowej poza terytorium Unii Europejskiej oraz Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Odnosi się do kwestii zatrudniania kierowców międzynarodowych, czasu ich pracy oraz jego ewidencji. Na chwilę obecną członkami konwencji AETR są Belgia, Dania, Francja, Holandia, Hiszpania, Portugalia, Wielka Brytania, Włochy, Polska, Niemcy, Irlandia, Luksemburg, Szwecja, Norwegia, Grecja, Czechy, Słowacja, Słowenia, Chorwacja, Bośnia i Hercegowina, Białoruś, Jugosławia, Estonia, Łotwa, Mołdawia, Austria i Rosja.
Kiedy stosuje się konwencję AETR?
Konwencję AETR stosuje się na terytorium każdej Umawiającej się Strony do każdego międzynarodowego przewozu drogowego wykonywanego pojazdem zarejestrowanym na terytorium tej Umawiającej się Strony lub na terytorium każdej innej Umawiającej się Strony.
Jednakże jeżeli podczas międzynarodowego przewozu drogowego jeden lub więcej członków załogi nie opuszcza terytorium państwowego, na którym jest normalnie zatrudniony, Umawiająca się Strona, której podlega ten obszar, może nie stosować w stosunku do niego lub do nich postanowień niniejszej umowy, o ile Umawiające się Strony, których terytorium jest wykorzystywane, nie uzgodnią inaczej, niniejsza umowa nie ma zastosowania do międzynarodowych przewozów drogowych, wykonywanych przez:
- pojazdy przeznaczone do przewozu towarów, których dopuszczalna masa całkowita, łącznie z przyczepami lub naczepami, nie przekracza 3,5 tony,
- pojazdy przeznaczone do przewozu pasażerów, które ze względu na typ konstrukcyjny i wyposażenie nadają się do przewozu najwyżej dziewięciu osób łącznie z kierowcą i są do tego celu przeznaczone,
- pojazdy przeznaczone do przewozu pasażerów w usługach regularnych, których droga przebiegu nie przekracza 50 kilometrów,
- pojazdy, których maksymalna prędkość dopuszczalna nie przekracza 30 kilometrów na godzinę,
- pojazdy przeznaczone dla lub podlegające kontroli sił zbrojnych, służb obrony cywilnej, pożarniczych i sił odpowiedzialnych za utrzymanie porządku publicznego,
- pojazdy przeznaczone dla usług kanalizacyjnych, ochrony przeciwpowodziowej, wodociągowych, gazowniczych i energetycznych, zarządów dróg, usług oczyszczania, telegraficznych, przewozu artykułów pocztowych, transmisji radiowej, usług telewizyjnych oraz związanych z wykrywaniem nadajników lub odbiorników radiowych lub telewizyjnych,
- pojazdy używane w stanach nadzwyczajnych lub przeznaczone do zadań ratownictwa,
- wyspecjalizowane pojazdy przeznaczone do zadań medycznych,
- pojazdy przewożące wyposażenie cyrkowe i wesołych miasteczek,
- wyspecjalizowane pojazdy pomocy technicznej,
- pojazdy przechodzące próby drogowe w celach ulepszeń technicznych, naprawczych lub utrzymania oraz pojazdy nowe bądź przebudowane, które jeszcze nie weszły do ruchu,
- pojazdy używane do niehandlowych przewozów dóbr w celach prywatnych,
- pojazdy używane do odbioru mleka w gospodarstwach rolnych lub odwożące do tych gospodarstw pojemniki na mleko bądź produkty mleczne przeznaczone do karmienia bydła.
Konwencja AETR bardzo wyraźnie określa maksymalny czas prowadzenia pojazdów przez kierowców zawodowych – wynosi on 4,5 godziny jazdy bez przerwy, przy czym dzienny czas jazdy nie może przekraczać łącznie 9 godzin. Konwencja AETR wymaga także rejestrowania czasu odpoczynku oraz czasu pracy na urządzeniach kontrolujących – tachografach, specjalnych tarczach bądź na kartach zapisu (muszą być one przechowywane przez okres co najmniej jednego roku). Urządzenie kontrolne powinno także rejestrować odległość przebytą przez pojazd, prędkość oraz otwarcie skrzynki zawierającej kartę kontrolną.
Nowelizacja konwencji AETR
Konwencja AETR ulega co jakiś czas zmianom, które mają za zadanie dostosować obowiązujące przepisy do nowych warunków realizowania transportu drogowego. W związku ze zmieniającą się technologią pojazdów, warunkami środowiskowymi oraz potrzebami ludzi prawo międzynarodowego transportu drogowego musi być aktualizowane. Jedną z bardziej znaczących nowelizacji konwencja AETR przeszła w 2014 r. – wprowadzono wówczas regułę, zgodnie z którą dzienny czas przerw kierowcy zawodowego nie wymaga równoważenia i powinien wynosić do trzech przerw w tygodniu do 9 godzin. Tygodniowy wymiar pracy ograniczono natomiast do maksymalnie 56 godzin.
Zgodnie z obecnym brzmieniem konwencji AETR czas pracy kierowcy to nie tylko czas prowadzenia samego pojazdu, ale także czas, w którym odbywa się załadunek czy rozładunek towaru oraz inne czynności spedycyjne – jest on więc wliczany do czasu wykonywania obowiązków zawodowych przez kierowcę. Konwencja AETR razem z przepisami Kodeksu Prawnego powinna stanowić podstawę do rozliczania czasu pracy kierowców pracujących zawodowo.
Jeżeli zainteresował Państwa opisany wyżej temat, zapraszamy do kontaktu z Kancelarią (tel.: +48 52 3708005 lub e-mail: biuro@jczkancelaria.pl) - kancelaria reprezentuje klientów na terenie całej Polski.
JCZ Kancelaria Radców Prawnych Bydgoszcz
ul. Jagiellońska 69/1
85-027 Bydgoszcz
tel. +48 52 3708005
Polecamy również:
