Gdy choroba, wypadek lub starość utrudniają codzienne funkcjonowanie, wsparcie staje się niezbędne. W Polsce system prawny oferuje pomoc osobom, które z powodów zdrowotnych nie mogą samodzielnie zaspokajać podstawowych potrzeb życiowych. Mowa tutaj o stanie określanym mianem „niezdolności do samodzielnej egzystencji”. To pojęcie kryje za sobą istotne informacje o możliwościach uzyskania wsparcia przez osoby w trudnej sytuacji życiowej.
Co to jest niezdolność do samodzielnej egzystencji i kto może się ubiegać?
Zgodnie z polskim prawem, określenie „osoba niezdolna do samodzielnej egzystencji” odnosi się do osób, które z powodu choroby, niepełnosprawności lub innych przyczyn zdrowotnych potrzebują stałej, lub długotrwałej pomocy innej osoby. Pomoc ta dotyczy wykonywania codziennych czynności, takich jak utrzymanie higieny, odżywianie, poruszanie się czy realizacja potrzeb fizjologicznych. Więcej informacji na ten temat znajdą Państwo w artykule https://www.krus.pl/zasilki/jak-wyglada-procedura-orzekania-niezdolnosci-do-pracy-dla-rolnikow/.
Aby zostać uznanym za osobę niezdolną do samodzielnej egzystencji, konieczne jest uzyskanie stosownego orzeczenia. Proces ten rozpoczyna się od złożenia wniosku do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) wraz z dokumentacją medyczną. Orzecznictwo opiera się na dokładnej analizie stanu zdrowia wnioskodawcy przeprowadzonej przez lekarza orzecznika ZUS. W niektórych przypadkach mogą być zaangażowani dodatkowi specjaliści lub może być zalecona obserwacja szpitalna.
Świadczenie uzupełniające
Osoby posiadające orzeczenie o niezdolności do samodzielnej egzystencji mogą ubiegać się o dodatkowe wsparcie finansowe znane jako świadczenie uzupełniające. Zostało ono wprowadzone w celu poprawy jakości życia osób z niepełnosprawnościami i oferuje możliwość lepszego radzenia sobie z codziennymi wyzwaniami. Świadczenie to często określane mianem „500+ dla niepełnosprawnych” jest dostępne dla osób spełniających określone kryteria - wiek powyżej 18 lat, brak innych świadczeń przekraczających określony limit dochodowy oraz stałe zamieszkanie w Polsce.
Jak wygląda procedura orzekania?
Świadczenie uzupełniające skierowane jest do osób wymagających stałej opieki lub pomocy innej osoby w codziennym funkcjonowaniu ze względu na stan zdrowia. Aby kwalifikować się do otrzymania tego świadczenia, oprócz posiadania orzeczenia o niezdolności do samodzielnej egzystencji należy spełnić kilka warunków - ukończenie 18 roku życia oraz fakt, że łączna wartość pobieranych emerytur rent czy innych świadczeń finansowych musi mieścić się poniżej określonego progu dochodowego.
Kolejnym krokiem jest złożenie wniosku o świadczenie uzupełniające w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) lub Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (KRUS), zależnie od przynależności ubezpieczeniowej wnioskodawcy. Procedura wymaga odpowiedniego dokumentowania sytuacji życiowej i finansowej osoby ubiegającej się o wsparcie.
Ile wynosi świadczenie uzupełniające i ile trzeba czekać?
Wysokość świadczenia uzupełniającego wynosi 500 zł miesięcznie, jednakże kwota ta może zostać zmniejszona, jeśli osoba pobiera inne świadczenia finansowe. Decyzja o przyznaniu świadczenia wydawana jest zwykle w ciągu 30 dni od momentu złożenia kompletnego wniosku wraz z wymaganą dokumentacją. Wsparcie jest niezwykle istotne dla osób, które mają ograniczone możliwości funkcjonowania. Oferuje pomoc finansową, która może zostać przeznaczona na różne potrzeby, takie jak zakup leków opłacenie pomocy domowej czy adaptację miejsca zamieszkania.
Niezdolność do samodzielnej egzystencji może dotknąć każdego niezależnie od wieku czy sytuacji życiowej. Polski system prawny oferuje szereg rozwiązań mających na celu wsparcie osób znajdujących się w tej trudnej sytuacji. Świadczenie uzupełniające stanowi jedną form pomocy, która może diametralnie poprawić jakość życia osób.